Josip Skoblar (1970) |
Data i miejsce urodzenia | 12 marca 1941 Privlaka |
Wzrost | 182 cm |
Pozycja | napastnik |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1958–1959 | NK Zadar | | | 1959–1966 | OFK Beograd | 162 | (63) | 1966–1967 | Olympique Marsylia | 15 | (13) | 1967–1970 | Hannover 96 | 57 | (30) | 1970–1975 | Olympique Marsylia | 159 | (138) | 1975–1977 | NK Rijeka | 36 | (11) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1961–1967 | Jugosławia | 32 | (11) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1983–1986 | NK Rijeka | 1986–1987 | Hajduk Split | 1987–1988 | Hamburger SV | 1988–1989 | Dinamo Zagrzeb | 1989 | Real Valladolid | 1990–1991 | Hajduk Split | 1994 | Nîmes Olympique | 2000 | Liban | 2001 | Olympique Marsylia | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Josip Skoblar (ur. 12 marca 1941 w Privlace koło Zadaru) – chorwacki piłkarz, który występował na pozycji napastnika. W latach 1961–1967 reprezentant Jugosławii
Kariera klubowa
W wieku 17 lat, czyli w roku 1958, Skoblar zaczął piłkarską karierę w klubie NK Zadar. Jednak rok później zmienił barwy klubowe i przeniósł się do grającego w pierwszej lidze Jugosławii, OFK Beograd. Podczas siedmu lat pobytu w OFK, Skoblar zdobył 2-krotnie Puchar Jugosławii. Ogółem w OFK (1962 i 1966) rozegrał 162 mecze i zdobył 63 bramki.
W 1966 Skoblar rozpoczął międzynarodową karierę. Przeniósł się do francuskiego Olympique Marsylia, gdzie zagrał tylko jeden sezon (1966/1967). Latem 1967 trafił do niemieckiego Hannover 96. Przez 3 lata gry w Hannoverze Skoblar trafił do bramki rywali 31 razy w 57 ligowych meczach. Dodatkowo został 1 raz ukarany czerwoną kartką. Po średnio udanym pobycie w Niemczech powrócił do Marsylii. Wtedy to wzniósł się na wyżyny swoich możliwości i stał się gwiazdą europejskiego formatu. 3-krotnie z rzędu został królem strzelców Ligue 1. W sezonie 1970/1971 strzelił aż 44 bramki w sezonie i zdobył wówczas nagrodę Złotego Buta dla najlepszego strzelca ligowego w Europie. W kolejnym sezonie, 1971/1972, Skoblar zdobył 30 goli, a w następnym, 1972/1973 26 goli. Podczas pobytu w Marsylii pomógł wydatnie temu klubowi w zdobyciu mistrzostwa Francji w 1970 oraz 1971 roku, a w 1972 Pucharu Francji.
W 1975 roku Skoblar powrócił do ojczyzny, trafił do zespołu NK Rijeka. W 1977 roku zakończył piłkarską karierę, a w Rijece przez te 4 lata strzelił 11 bramek w 37 meczach.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Jugosławii Skoblar debiutował 7 maja 1961 roku w rozegranym w Belgradzie towarzyskim meczu z reprezentacją Węgier, przegranym przez Jugosłowian 2:4. Łącznie w reprezentacji narodowej Skoblar zagrał 32 razy i zdobył 11 bramek. Pierwszym poważnym turniejem były Mistrzostwa Europy w 1964. Jugosławia awansowała do 1/8 finału, gdzie przegrała ze Szwecją. Skoblar błysnął w 1/16 finału w meczu z Belgią. W pierwszym meczu z Belgradzie wygrała 3:2, Skoblar strzelił wtedy 2 bramki, w rewanżu także wygrali Jugosłowianie (1:0) i przeszli dalej.
Skoblar brał także udział w finałach Mistrzostw Świata w Chile, na których Jugosławia zajęła 4.miejsce. Skoblar zagrał w 5 meczach i zdobył jedną bramkę w zwycięskim 3:1 meczu z Urugwajem.
Reprezentacyjną karierę Skoblar skończył dość szybko bo w 1967 roku. 7 października w Hamburgu rozegrał swój ostatni mecz – przegrany z RFN 1:3. W 1972 i 1973 był jeszcze powoływany, ale odmówił gry w reprezentacji.
Kariera trenerska
Po zakończeniu piłkarskiej kariery Skoblar został szkoleniowcem. W 1983 został trenerem NK Rijeka, w której zbierał dobre recenzje. W 1987 roku przejął Hajduk Split na pół sezonu, ale zdołał wywalczyć Puchar Jugosławii. Wyjechał zagranicę, krótko trenował Hamburger SV, a w sezonie 1988/1989 był już trenerem Dinama Zagrzeb. Potem trenował ponownie Hajduka oraz Olympique Marsylia w 2001 roku. Był też selekcjonerem reprezentacji Libanu.
Bibliografia
- Josip Skoblar w bazie National Football Teams (ang.)
Kariera szkoleniowa
- Bloch (1946)
- Matošić (1946–47)
- Smojver & Vukelić (1947)
- Glaser (1947–48)
- Jazbec (1948)
- Glaser (1949–50)
- Kodrnja (1951)
- Benčić (1952)
- Duković (1952–53)
- Lokošek (1953)
- Čabrić (1954)
- Glaser (1954–56)
- Duković (1956–57)
- Ognjanov (1957–59)
- Kaliterna (1959–60)
- Osojnak (1960–61)
- Simić (1961–62)
- Zikovich & Osojnak (1962–63)
- Popescu (1963–64)
- Osojnak (1964–67)
- Beara (1967–68)
- Zikovich (1968–70)
- Pašić (1970–71)
- Vilotić (1971–72)
- Žigante (1972–73)
- Šangulin (1973–74)
- Zec (1974–76)
- Spasojević (1976–79)
- Blažević (1979–81)
- Brnčić (1981–83)
- Skoblar (1983–86)
- Vranković (1987–89)
- Lukarić (1989–91)
- Filipović (1991)
- Vranković (1991)
- Mudrovičić (1991)
- Jantoljak (1991–92)
- Juričić & Tomljenović (1992)
- Juričić (1993–94)
- Radin (1994–95)
- Vranković (1995)
- Skoblar (1995)
- Jantoljak (1995)
- Buketa (1995)
- Skoblar (1995)
- Blažević & Gračan (1996)
- Bonačić (1996)
- Kocjančić (1996[A])
- Ivanković (1996–98)
- Gračan (1998–2000)
- Tičić (2000)
- Stilinović (2000–01)
- Katalinić (2001–02)
- Kranjčar (2002)
- Mladenović (2002–03)
- Lokica (2003)
- Katalinić (2003–04)
- Scoria (2004–05)
- Skočić (2005–06)
- Bračun (2006–07)
- Kuže (2007)
- Dalić (2007–08)
- Ivančić (2008)
- Ostojić[A] (2008)
- Rubčić (2008–09)
- Vulić (2009)
- Gračan (2009–10)
- Scoria (2010–11)
- Horvat (2011)
- Ištuk (2011–12)
- Skočić (2012)
- Ivančić[A] (2012)
- Scoria (2012–13)
- Kek (2013–18)
- Bišćan (2018–19)
- Rožman (2019–21)
- Tomić (2021–22)
- Cosmi (2022)
- Jakirović (2022–23)
- Sopić (od 2023)
|
- ↑ a b c trener tymczasowy
Nagrody i wyróżnienia
1933–1939 | |
---|
1946–1950 | |
---|
1951–1960 | |
---|
1961–1970 | |
---|
1971–1980 | |
---|
1981–1990 | |
---|
1991–2000 | |
---|
2001–2010 | |
---|
2011–2020 | |
---|
od 2021 | |
---|