Karabin maszynowy RP-46
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj | |||
Historia | |||
Prototypy | 1946 | ||
Produkcja | 1946[1] | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber | 7,62 mm | ||
Nabój | |||
Taśma nabojowa | 250 nb[1] | ||
Wymiary | |||
Długość | 1170 mm[1] | ||
Długość lufy | 605 mm | ||
Masa | |||
broni | 10 kg[1] (niezaładowanej) | ||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku | 840 m/s[1] | ||
Szybkostrzelność teoretyczna | 600 strz./min[1] | ||
Szybkostrzelność praktyczna | 150 strz/min[1] | ||
|
RP-46 (ros. РП-46, 7,62-мм ротный пулемёт образца 1946 года, trl. 7,62 mm rotnyj puliemiot obrazca 1946 goda) – radziecki ręczny karabin maszynowy.
W założeniu RP-46 miał zastąpić rkm-y DP i DPM. Podstawową zmianą w stosunku do wcześniejszych rkm-ów skonstruowanych w biurze Diegtariowa było zastąpienie magazynka talerzowego taśmą nabojową (mieszczącą 200 lub 250 naboi). Adaptacji dokonał zespół złożony z W. Szilina, P. Poliakowa i A. Dibinina[1]. Nowa konstrukcja została wprowadzona do uzbrojenia jako RP-46 (rotnyj puliemiot - „kompanijny karabin maszynowy”)[1].
RP-46 miał wypełnić lukę pomiędzy lekką bronią automatyczną plutonu taką jak RPD a ciężkimi karabinami maszynowymi, ale w odróżnieniu od rkm-ów DP i DPM nie zdobył większej popularności poza ZSRR. Karabin ten pozostawał w służbie do lat 60 XX wieku, po czym został zastąpiony przez pierwszy radziecki uniwersalny karabin maszynowy PK/PKS.
Wycofane z uzbrojenia RP-46 były przekazywane lewicowym oddziałom partyzanckim na całym świecie.
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.
- p
- d
- e