Pistolet maszynowy

Pistolet maszynowy MP5

Pistolet maszynowy – rodzaj indywidualnej automatycznej broni strzeleckiej zasilanej amunicją pistoletową, zdolnej do prowadzenia ognia ciągłego. Pistolety maszynowe przeznaczone są do zwalczania siły żywej na krótkich dystansach (do 200 m)[1].

Charakterystyka

Pistolety maszynowe najczęściej są bronią samoczynną, rzadziej samoczynno-samopowtarzalną[1]. Działanie automatyki opiera się najczęściej na zasadzie odrzutu zamka swobodnego rzadziej półswobodnego. Wyposażane są w wymienne magazynki oraz stałe lub składane kolby[1].

Zaletami pistoletów maszynowych są ich niewielkie rozmiary i odrzut, poręczność, wysoka szybkostrzelność i pojemne magazynki. Cechy te zapewniają dużą siłę ognia na krótkich dystansach. Z tego powodu wykorzystywane są najczęściej do walki w ciasnych przestrzeniach (okopy, budynki), oraz jako broń do samoobrony dla załóg pojazdów. Wadą pistoletów maszynowych jest ich nieduży zasięg, co w kontekście wojskowym wymaga uzupełniania ich inną bronią (karabinami / karabinkami).

Historia

Pierwszą bronią maszynową, zasilaną nabojem pistoletowym był opracowany w 1914 r. włoski podwójnie sprzężony Villar-Perosa. Używany w czasie I wojny światowej jako wyposażenie strzeleckie samolotów, nie sprawdził się w tej roli ze względu na zbyt słabą amunicję. Przeniesiono go na wyposażenie piechoty, gdzie używany był w roli broni zespołowej (podobnie do ręcznych karabinów maszynowych). Innym przykładem broni z tego okresu, zbliżonej do późniejszych pistoletów maszynowych był opracowany w 1916 r. austro-węgierski pistolet automatyczny Steyr M1912/P16[2][3].

Pierwszym klasycznym pistoletem maszynowym był niemiecki MP 18, skonstruowany pod koniec I wojny światowej. Został jednak wprowadzony zbyt późno i wyprodukowany w zbyt małej ilości aby odegrać istotną rolę podczas tego konfliktu[4]. W broni tego typu dostrzeżono jednak potencjał, dalej ją rozwijano a w okresie międzywojennym wprowadzano szereg zróżnicowanych pistoletów maszynowych w poszczególnych armiach. Szczyt popularności tej broni przypadł na okres II wojny światowej, po czym zaczął stopniowo maleć ze względu na spopularyzowanie karabinków automatycznych na amunicję pośrednią. Współcześnie w wojsku pistolety maszynowe używane są w ograniczonym zakresie, mimo to broń tego typu nadal cieszy się dużą popularnością w formacjach policyjnych oraz na rynku cywilnym (np. w firmach ochroniarskich).

  • MP 18 Pierwszy klasyczny pistolet maszynowy. Okres I i II wojny światowej.
    MP 18
    Pierwszy klasyczny pistolet maszynowy. Okres I i II wojny światowej.
  • MP 38 / MP 40 Pierwszy pistolet maszynowy ze składaną kolbą. Okres II wojny światowej.
    MP 38 / MP 40
    Pierwszy pistolet maszynowy ze składaną kolbą. Okres II wojny światowej.
  • UZI Pistolet maszynowy z magazynkiem osadzonym w rękojeści. Lata 50. XX wieku.
    UZI
    Pistolet maszynowy z magazynkiem osadzonym w rękojeści. Lata 50. XX wieku.
  • MP5 Klasyczny pistolet maszynowy. Lata 60. XX wieku.
    MP5
    Klasyczny pistolet maszynowy. Lata 60. XX wieku.
  • MP7 Współczesny pistolet maszynowy, klasy PDW.
    MP7
    Współczesny pistolet maszynowy, klasy PDW.

Zobacz też

Zobacz hasło pistolet maszynowy w Wikisłowniku

Przypisy

  1. a b c pistolet maszynowy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-02-15] .
  2. A.B. Zhuk, John Walter: The Illustrated Encyclopedia of Handguns, Pistols and Revolvers of the World, 1870 TO 1995, translated by N.N. Bobrov. Londyn: Greenhill Books, 1995, s. 176.
  3. David Nicolle: The Italian Army of World War I. Osprey Publishing, 2003-03-25, s. 33, seria: Men-at-Arms 387. ISBN 978-1-84176-398-9.
  4. Chris Bishop: „MP 18 and MP28". The Encyclopedia of Weapons of World War II. Orbis publishing, 1998, s. 258. ISBN 1-58663-762-2.
Kontrola autorytatywna (karabinek):
  • LCCN: sh85129481
  • GND: 4242474-4
  • BnF: 119708831
  • BNCF: 48957
  • NKC: ph116106
  • J9U: 987007543853005171
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3957717
  • Britannica: technology/submachine-gun
  • Catalana: 0275622, 0123352
  • DSDE: maskinpistol