Karabin maszynowy Typ 92
92-Shiki (karabin właściwy) | |||
Państwo | Japonia | ||
---|---|---|---|
Rodzaj | |||
Historia | |||
Produkcja | 1932–1941 | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber | 7,7 mm | ||
Nabój | 7,7 × 58 mm SR | ||
Taśma nabojowa | sztywna, 30 nab. | ||
Wymiary | |||
Długość | 1156 mm | ||
Długość lufy | 721 mm | ||
Masa | |||
broni | 55,3 kg (na podstawie) | ||
karabinu właściwego | 29 kg | ||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku | 800 m/s | ||
Szybkostrzelność teoretyczna | 450 strz./min | ||
Szybkostrzelność praktyczna | 200 strz./min | ||
Zasięg maks. | 4500 m | ||
Zasięg skuteczny | 2200 m | ||
|
Karabin maszynowy Typ 92 (92-Shiki) (九二式重機関銃, kyūni-shiki jū-kikanjū) – japoński ciężki karabin maszynowy.
W drugiej połowie lat dwudziestych Cesarska Armia Japońska niezadowolona z parametrów balistycznych naboju 6,5 × 50 mm SR postanowiła wprowadzić do uzbrojenia nową amunicję karabinową. Opracowując nowy nabój, wzorowano się na brytyjskim naboju .303 (7,7 × 56 mm R), ale zastosowano łuskę z kryzą częściowo wystającą (SR)[1].
Jako pierwszy do zasilania nową amunicją 7,7 × 58 mm SR przystosowano ciężki karabin maszynowy Typ 3. Wyposażono go w nową lufę kalibru 7,7 mm, zakończoną stożkowym tłumikiem płomienia. Przeprojektowano także mechanizmy wewnętrzne przystosowując je do współpracy z nowym nabojem[1].
Karabin maszynowy Typ 92 był produkowany od 1932 roku. W 1939 przeprojektowano nabój 7,7 mm (zastosowano łuskę bez kryzy) co wiązało się z koniecznością ponownego przekonstruowania mechanizmów karabinu maszynowego. Przy okazji zmieniono także konstrukcję tylca zastępując chwyt pistoletowy dwoma uchwytami. Zmodernizowaną wersję oznaczono jako Typ 99 (takie samo oznaczenie miał wprowadzony do uzbrojenia w typ samym roku karabin i ręczny karabin maszynowy). Produkcję ciężkiego karabinu maszynowego Typ 99 zakończono w 1941 roku po rozpoczęciu produkcji cekaemu Typ 1[1].
Opis techniczny
Ciężki karabin maszynowy Typ 92 był zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta na odprowadzaniu gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Ryglowanie ryglem wahliwym. Mechanizm spustowy umożliwiał tylko ogień ciągły. Zasilanie taśmowe (taśma sztywna, trzydziestonabojowa). Lufa niewymienna, chłodzona powietrzem, z żebrami przyspieszającymi chłodzenie, zakończona tłumikiem płomienia. Podstawa trójnożna (umożliwiała prowadzenie ognia przeciwlotniczego). Nogi podstawy wyposażone w obejmy (wkładano w nie drążki ułatwiające przenoszenie karabinu)[1].
Zobacz też
- lotniczy karabin maszynowy Typ 92 – japoński lotniczy karabin maszynowy kalibru 7,7 mm z tego samego okresu
Przypisy
- p
- d
- e
Pistolety i rewolwery | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Pistolety maszynowe | |||||||
Karabiny i karabinki |
| ||||||
Karabiny maszynowe |
| ||||||
Karabiny przeciwpancerne |
| ||||||
Granaty ręczne | |||||||
Granatniki | |||||||
Miotacze ognia | |||||||
Konstrukcje prototypowe |
|