Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich
75/54 z dnia 22 grudnia 1954[1] | |||||||
kościół filialny | |||||||
Widok kościoła | |||||||
Państwo | Polska | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||
Miejscowość | Borki Wielkie | ||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
Parafia | |||||||
Wezwanie | św. Marcina i św. Bartłomieja | ||||||
| |||||||
| |||||||
Położenie na mapie gminy Olesno | |||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||
Położenie na mapie województwa opolskiego | |||||||
Położenie na mapie powiatu oleskiego | |||||||
50°51′52,546″N 18°34′00,077″E/50,864596 18,566688 | |||||||
|
Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja – rzymskokatolicka, zabytkowa, drewniana świątynia znajdująca się w Borkach Wielkich (gmina Olesno). Jest kościołem filialnym parafii św. Franciszka z Asyżu w Borkach Wielkich. Dnia 22 grudnia 1954 roku pod numerem 75/54, kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa opolskiego. Znajduje się na Szlaku Drewnianego Budownictwa Sakralnego[2].
Historia kościoła
Wybudowano go w 1697 jako kościół parafialny. Budynek jest konstrukcji zrębowej, orientowany. W 1789 cieśla Szymon Stadko dobudował drewnianą wieżę, nakrytą dachem namiotowym, zwieńczonym tzw. latarnią oraz niewielkim cebulastym hełmem. Pionowe ściany są szalowane nad sobotami. Dachy nad nawą są siodłowe i kryte gontem (gontem pobite są również ściany nawy i prezbiterium powyżej sobót, otaczających ściany).
Architektura i wnętrze
Prezbiterium zamknięto trójbocznie, obok niego znajduje się zakrystia. W środku kościoła stropy są płaskie. W tęczy znajduje się barokowa Grupa Ukrzyżowania. Chór muzyczny, o prostym parapecie przedłużonym wzdłuż części ścian nawy, wsparty jest na prostych słupach.
Wnętrze cechuje się prostotą. Skromny ołtarz główny pochodzi z XVIII wieku i wykonano go w stylu barokowym – na zwieńczeniu znajduje się rzeźba Boga Ojca oraz postacie dwóch aniołków. Ołtarz boczny poświęcony jest św. Franciszkowi. Inne zabytkowe elementy wyposażenia to ambona, kropielnica i niewielkie organy z XVIII wieku, barokowe rzeźby Matki Bożej i św. Jana Nepomucena z początku tego samego stulecia, obraz św. Mikołaja (prawdopodobnie z XIX wieku).
Kościół przestał być siedzibą parafii na początku XX wieku, kiedy to franciszkanie wybudowali w latach 1910–1911 nową neogotycką świątynię. Obecnie pełni funkcję kościoła cmentarnego, a nabożeństwa odbywają się tutaj zaledwie kilka razy w ciągu roku.
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2013-06-26] .
- ↑ Szlak drewnianego budownictwa sakralnego. [dostęp 2013-06-26].
Bibliografia
- Opolskie kościoły drewniane, DanutaD. Emmerling (red.) i inni, Opole: Śląskie Wydawnictwo Adan, 2006, ISBN 83-915371-9-6, ISBN 978-83-915371-9-0, OCLC 749504946 .
- p
- d
- e
|