Mięśnie glistowate ręki

Mięśnie glistowate (łac. musculi lumbricales) – w anatomii człowieka cztery małe, podłużne mięśnie należące do grupy krótkich mięśni ręki, położone w okolicy środkowej dłoni (między kłębem a kłębikiem)^[1][2].

Wszystkie cztery zaczynają się przy ścięgnach zginacza głębokiego palców. Dwa mięśnie glistowate po stronie promieniowej rozpoczynają się na brzegach promieniowych ścięgien kierujących się do palca II i III, natomiast dwa pozostałe mięśnie glistowate po stronie łokciowej mają po dwie głowy i każdy z nich zaczyna się na dwóch sąsiednich ścięgnach (kierujących się odpowiednio do palca III i IV oraz do palca IV i V). Mięśnie kierując się ku tym czterem palcom przechodzą w wąskie ścięgna położone po stronie dłoniowej od więzadeł poprzecznych głębokich śródręcza. Wnikają od strony promieniowej w rozcięgno grzbietowe na wysokości paliczków bliższych II, III, IV i V palca^[1][2].

Mięśnie glistowate boczne (I i II) unerwione są przez nerw pośrodkowy, a mięśnie przyśrodkowe (III i IV) – przez gałąź głęboką nerwu łokciowego. Wszystkie unaczynione są przez łuk dłoniowy powierzchowny^[1][2].

Ich funkcją jest zginanie palców II, III, IV i V w stawach śródręczno-paliczkowych oraz prostowanie ich w stawach międzypaliczkowych^[1][2].

Mięśnie glistowate nie u wszystkich ssaków występują; np. u przeżuwaczy ich brak^[3].

Przypisy