Hiperon omega został zarejestrowany w komorze pęcherzykowej w wyniku zderzenia protonu z mezonem K− według zapisu:
W wyniku oddziaływania mezonu K− z protonem powstają: mezon K0, mezon K+ oraz hiperon Ω−. Po czasie ok. 10−10 sekundy hiperon Ω− rozpada się na mezon pion i hiperon ksi-zero.
Ten ostatni rozpada się następnie na hiperon lambda i pion Z hiperonu lambda Λ powstaje proton i pion Pion praktycznie momentalnie w punkcie, w którym powstał, ulega rozpadowi na dwa kwantygamma, które zamieniają się w pary elektronowo-pozytonowe.
We wrześniu 2008 ogłoszono odkrycie cząsteczki Ω−b składającej się z dwóch kwarków dziwnych i jednego kwarka b[1]
Rysunek obok przedstawia schemat powstania i rozpadu hiperonu Ω−, zarejestrowany w komorze pęcherzykowej. Liniami przerywanymi zaznaczono drogi cząstek neutralnych, nie pozostawiających śladów w komorze. W wyniku oddziaływania mezonu K− z protonem powstają: mezon K0, mezon K+ oraz hiperon Ω−. Po czasie ok. 10−10 sekundy hiperon omega− rozpada się na pion i mezon Ξ0. Ten ostatni rozpada się następnie na hiperon lambda i pion Z hiperonu lambda powstaje proton i pion Pion praktycznie natychmiast, w punkcie, w którym powstał, ulega rozpadowi na dwa kwanty gamma, które zamieniają się w pary elektronowo-pozytonowe.
Frank Close, Kosmiczna cebula. Kwarki i Wszechświat, PWN, Warszawa 1989, przekład Wanda Stępień-Rudzka (The Cosmic Onion. Quarks and the Nature of the Universe, Heinemann Educational Books, London 1983), ISBN 83-01-08434-0.