Richard Taylor (matematyk)

Richard Taylor

Richard Taylor w 1999
Państwo działania	Wielka Brytania  Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1962 Cambridge
Profesor
Specjalność: teoria liczb
Alma Mater	University of Cambridge
Uczelnia	University of Cambridge
Okres zatrudn.	1988-1995
Uczelnia	Uniwersytet Harvarda
Okres zatrudn.	1996-2012
Instytut badawczy	Institute for Advanced Study
Okres zatrudn.	2012-2019
Uczelnia	Uniwersytet Stanforda
Okres zatrudn.	od 2018
Nagrody
Breakthrough Prize in Mathematics (2014) Nagroda Shawa (2007) Nagroda Cole'a z teorii liczb (2002) Nagroda Fermata (2001) Nagroda Ostrowskiego (2001)
Strona internetowa

Richard Lawrence Taylor (ur. 19 maja 1962 w Cambridge) – brytyjsko-amerykański matematyk, laureat Nagrody Shawa w dziedzinie matematyki z 2007 roku, a także Breakthrough Prize in Mathematics za rok 2015. Specjalizuje się w teorii liczb.

Urodził się 19 maja 1962 roku w Cambridge. Gdy miał dwa lata, przeprowadził się z rodzicami do Oksfordu, gdzie spędził resztę dzieciństwa. Jego matka Mary była nauczycielką gry na fortepianie, a ojciec John – fizykiem teoretycznym^[1]. W Oxfordzie uczęszczał do Magdalen College School(inne języki), jednak na jego rozwój na tym etapie największy wpływ wywarł ojciec. Po ukończeniu szkoły Taylor wrócił do Cambridge, gdzie w 1980 roku rozpoczął studia. Był tam przez dwa lata prezesem stowarzyszenia The Archimedeans(inne języki). Lubił także podróżować, szczególnie do miejsc, w których mógł oddać się swojej pasji do wspinaczki. Odwiedził Alpy, Himalaje, wulkany Ekwadoru i Karakorum. Spośród przedmiotów matematycznych, które studiował, najbardziej zainteresowała go teoria liczb^[2].

W 1984 roku ukończył studia na University of Cambridge. Cztery lata później uzyskał doktorat na Uniwersytecie Princeton^[3] (promotorem jego rozprawy zatytułowanej On Congruences between Modular Forms^[4] był Andrew Wiles^[5]).

Po doktoracie aż do 1995 roku pracował na University of Cambridge (w roku akademickim 1988/1989 przebywał na stypendium Royal Society w Institut des Hautes Études Scientifiques^[2]), po czym spędził rok na Uniwersytecie Oksfordzkim. Od 1996 do 2012 roku był zatrudniony na Uniwersytecie Harvarda, a w latach 2012–2019 był profesorem w Institute for Advanced Study^[3]. Od 2018 jest profesorem Uniwersytetu Stanforda^[3][6].

Wypromował 30 doktorów, wśród których byli m.in. Kevin Buzzard(inne języki), Ana Caraiani i Jack Thorne^[5].

Autor ok. 40 artykułów. Swoje prace publikował m.in. w „Duke Mathematical Journal(inne języki)”, „Publications mathématiques de l'IHÉS(inne języki)” oraz najbardziej prestiżowych czasopismach matematycznych świata: „Annals of Mathematics”, „Journal of the American Mathematical Society" i „Inventiones Mathematicae”^[7].

Był redaktorem m.in. „Duke Mathematical Journal”, „Annals of Mathematics” i „Inventiones Mathematicae”^[3]. Od 2021 roku jest w redakcji „Journal of the American Mathematical Society"^[3][8].

Zainteresowania matematyczne Taylora koncentrują się na związku pomiędzy dwoma bardzo różnymi rodzajami symetrii: pewnymi dyskretnymi symetriami równań wielomianowych odkrytymi przez Galois w pierwszej połowie XIX wieku oraz symetriami ciągłymi występującymi w geometrii. Wpisuje się to w realizację tzw. programu Langlandsa(inne języki). Jego realizacja doprowadziła w szczególności do rozwiązania starych problemów teorii liczb, najbardziej znanym przykładem jest tu dowód Wielkiego Twierdzenia Fermata autorstwa Andrew Wilesa (przez prawie cały rok Taylor pomagał Wilesowi uzupełnić lukę w pierwszej wersji dowodu, starania te zakończyły się sukcesem i zostały opublikowane w artykule Ring-theoretic properties of certain Hecke algebras^[9]). Wczesne prace dotyczą przypadku dwuwymiarowego realizacji programu. Oprócz wspomnianej już współpracy z Wilesem, dotyczy to także pracy z Breuilem(inne języki), Conradem(inne języki) i Diamondem(inne języki), która doprowadziła do udowodnienia pełnej hipotezy Taniyamy-Weila(inne języki), która ma ważne zastosowania w arytmetyce krzywych eliptycznych. Następnie Taylor zajął się dowolną liczbą wymiarów. Razem z Michaelem Harrisem(inne języki) dowiódł w szczególności lokalnej hipotezy Langlandsa(inne języki). Innym ważnym rezultatem Taylora jest tu dowód hipotezy Sato-Tate'a(inne języki)^[1].

Nagrodę Shawa otrzymał razem z Robertem Langlandsem za zainicjowanie i rozwinięcie wielkiej, jednoczącej wizji matematyki, która łączy liczby pierwsze z symetrią^[10].

Z kolei Breakthrough Prize in Mathematics został nagrodzony za liczne przełomowe wyniki w teorii form automorficznych, w tym te dotyczące hipotezy Taniyamy-Weila, lokalnej hipotezy Langlandsa dla ogólnych grup liniowych i hipotezy Sato-Tate'a^[11].

Taylor był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał m.in.:

• 2014 – Breakthrough Prize in Mathematics^[11]
• 2007 – Nagrodę Shawa w dziedzinie matematyki^[10]
• 2007 – Clay Research Award(inne języki)^[12]
• 2005 – Dannie Heineman Prize(inne języki) (nagroda Akademii Nauk w Getyndze)^[2][3]
• 2002 – Nagrodę Cole'a z teorii liczb^[13]
• 2001 – Nagrodę Fermata^[3]
• 2001 – Nagrodę Ostrowskiego^[14]
• 1990 – Whitehead Prize(inne języki) (nagroda Londyńskiego Towarzystwa Matematycznego(inne języki))^[15]

W roku 1994 był prelegentem sekcyjnym, a w roku 2002 plenarnym na Międzynarodowym Kongresie Matematyków^[16]. W 2008 roku wygłosił też wykład plenarny na Europejskim Kongresie Matematyki^[17].

Jest członkiem Royal Society (od 1995 roku^[18]), Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk (od 2012 roku^[19]), Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego (od 2013 roku^[20]), National Academy of Sciences (od 2015 roku^[21]) i Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego (od 2018 roku^[22])^[3].

W 1994 roku spotkał Christine Jiayou Chang, matematyczkę po Uniwersytecie Harvarda. Pobrali się w sierpniu 1995 roku i mają dwójkę dzieci: Jeremy'ego i Chloe. Próbując połączyć karierę naukową żony i własną, Taylor po ślubie najpierw opuścił Cambridge, a później wyjechał do USA^[2].