Wielomian minimalny

Wielomian minimalny macierzy kwadratowej A {\displaystyle A} – wielomian anulujący ψ ( λ ) {\displaystyle \psi (\lambda )} tej macierzy, tzn. ψ ( A ) = 0 {\displaystyle \psi (A)=0} stopnia najniższego względem λ {\displaystyle \lambda } o współczynniku jeden przy najwyższej potędze λ . {\displaystyle \lambda .}

Równoważnie, dla przekształcenia liniowego f {\displaystyle f} zadanego daną macierzą, jest to taki wielomian ψ ( λ ) , {\displaystyle \psi (\lambda ),} że ψ ( f ) {\displaystyle \psi (f)} (interpretując f n {\displaystyle f^{n}} jako przekształcenie f {\displaystyle f} złożone ze sobą n {\displaystyle n} razy) przekształca każdy wektor na wektor zerowy, a wielomian ψ {\displaystyle \psi } jest najniższego możliwego stopnia i ma współczynnik 1 przy najwyższej potędze λ . {\displaystyle \lambda .}

Należy wiedzieć, że istnieje tylko jeden wielomian minimalny macierzy kwadratowej A . {\displaystyle A.}

Wielomian minimalny ψ ( λ ) {\displaystyle \psi (\lambda )} macierzy A {\displaystyle A} jest związany z wielomianem charakterystycznym φ ( λ ) {\displaystyle \varphi (\lambda )} następującą zależnością:

ψ ( λ ) = φ ( λ ) D n 1 ( λ ) , {\displaystyle \psi (\lambda )={\frac {\varphi (\lambda )}{D_{n-1}(\lambda )}},}

przy czym D n 1 ( λ ) {\displaystyle D_{n-1}(\lambda )} jest największym wspólnym dzielnikiem wszystkich elementów macierzy dołączonej

[ λ E A ] D , {\displaystyle [\lambda E-A]^{D},} gdzie E {\displaystyle E} jest macierzą jednostkową o tym samym wymiarze co macierz A . {\displaystyle A.}

Powyższa zależność jest przydatna przy wyznaczaniu wielomianu minimalnego.

Algorytm wyznaczania

Algorytm wyznaczania wielomianu minimalnego ψ ( λ ) {\displaystyle \psi (\lambda )} macierzy A : {\displaystyle A{:}}

  1. Wyznaczamy wielomian charakterystyczny φ ( λ ) {\displaystyle \varphi (\lambda )} macierzy A . {\displaystyle A.}
  2. Wyznaczamy macierz dołączoną [ λ E A ] D {\displaystyle [\lambda E-A]^{D}} macierzy A . {\displaystyle A.}
  3. Znajdujemy D n 1 ( λ ) {\displaystyle D_{n-1}(\lambda )} będący największym wspólnym dzielnikiem elementów macierzy dołączonej [ λ E A ] D . {\displaystyle [\lambda E-A]^{D}.}
  4. Korzystając z wzoru ψ ( λ ) = φ ( λ ) D n 1 ( λ ) {\displaystyle \psi (\lambda )={\frac {\varphi (\lambda )}{D_{n-1}(\lambda )}}} wyznaczamy szukany wielomian minimalny macierzy A . {\displaystyle A.}

Przykład

Wyznaczmy wielomian minimalny macierzy:

A = ( 1 0 0 0 1 1 0 0 1 ) . {\displaystyle A=\left({\begin{matrix}1&0&0\\0&1&1\\0&0&1\end{matrix}}\right).}

Wyznaczamy najpierw wielomian charakterystyczny macierzy A : {\displaystyle A{:}}

φ ( λ ) = | λ 1 0 0 0 λ 1 1 0 0 λ 1 | = ( λ 1 ) 3 . {\displaystyle \varphi (\lambda )=\left|{\begin{matrix}\lambda -1&0&0\\0&\lambda -1&-1\\0&0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=(\lambda -1)^{3}.}

Następnie obliczamy macierz dołączoną [ λ E A ] D {\displaystyle [\lambda E-A]^{D}} macierzy A , {\displaystyle A,} więc wyznaczamy dopełnienia algebraiczne elementów macierzy A : {\displaystyle A{:}}

D 11 = | λ 1 1 0 λ 1 | = ( λ 1 ) 2 , D 12 = | 0 1 0 λ 1 | = 0 , D 13 = | 0 λ 1 0 0 | = 0 , {\displaystyle D_{11}=\left|{\begin{matrix}\lambda -1&-1\\0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=(\lambda -1)^{2},\quad D_{12}=-\left|{\begin{matrix}0&-1\\0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=0,\quad D_{13}=\left|{\begin{matrix}0&\lambda -1\\0&0\end{matrix}}\right|=0,}
D 21 = | 0 0 0 λ 1 | = 0 , D 22 = | λ 1 0 0 λ 1 | = ( λ 1 ) 2 , D 23 = | λ 1 0 0 0 | = 0 , {\displaystyle D_{21}=-\left|{\begin{matrix}0&0\\0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=0,\quad D_{22}=\left|{\begin{matrix}\lambda -1&0\\0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=(\lambda -1)^{2},\quad D_{23}=-\left|{\begin{matrix}\lambda -1&0\\0&0\end{matrix}}\right|=0,}
D 31 = | 0 0 λ 1 1 | = 0 , D 32 = | λ 1 0 0 1 | = λ 1 , D 33 = | λ 1 0 0 λ 1 | = ( λ 1 ) 2 . {\displaystyle D_{31}=\left|{\begin{matrix}0&0\\\lambda -1&-1\end{matrix}}\right|=0,\quad D_{32}=-\left|{\begin{matrix}\lambda -1&0\\0&-1\end{matrix}}\right|=\lambda -1,\quad D_{33}=\left|{\begin{matrix}\lambda -1&0\\0&\lambda -1\end{matrix}}\right|=(\lambda -1)^{2}.}

Aby więc otrzymać macierz dołączoną, należy zastąpić elementy danej macierzy przez ich dopełnienia algebraiczne i dokonać transpozycji. Ostatecznie macierz dołączona [ λ E A ] D {\displaystyle [\lambda E-A]^{D}} podanej macierzy A {\displaystyle A} ma postać:

[ λ E A ] D = ( ( λ 1 ) 2 0 0 0 ( λ 1 ) 2 0 0 λ 1 ( λ 1 ) 2 ) . {\displaystyle [\lambda E-A]^{D}=\left({\begin{matrix}(\lambda -1)^{2}&0&0\\0&(\lambda -1)^{2}&0\\0&\lambda -1&(\lambda -1)^{2}\end{matrix}}\right).}

Wszystkie elementy macierzy dołączonej są podzielne przez λ 1 {\displaystyle \lambda -1} zatem ze wzoru:

ψ ( λ ) = φ ( λ ) D n 1 ( λ ) {\displaystyle \psi (\lambda )={\frac {\varphi (\lambda )}{D_{n-1}(\lambda )}}}

otrzymujemy, że szukany wielomian minimalny zadanej macierzy A {\displaystyle A} ma postać: ψ ( λ ) = ( λ 1 ) 2 . {\displaystyle \psi (\lambda )=(\lambda -1)^{2}.}

Zobacz też

  • wielomian charakterystyczny
  • p
  • d
  • e
Macierze
Niektóre
typy macierzy
Cechy niezależne
od bazy
Cechy zależne
od bazy
Operacje
na macierzach
jednoargumentowe
dwuargumentowe
Niezmienniki
liczbowe
inne
Inne pojęcia