12 Dywizja Strzelców

Ten artykuł dotyczy 12 Dywizji Strzelców RFSRR. Zobacz też: 12 Dywizja Piechoty - inne dywizje piechoty z numerem 12.

12 Dywizja Strzelców

Historia
Państwo	Rosyjska FSRR
Sformowanie	1918
Nazwa wyróżniająca	Woroneska
Działania zbrojne
wojna domowa w Rosji wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Duniłowiczami II bitwa pod Brodnicą
Organizacja
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	8 Armia 9 Armia 15 Armia 4 Armia

12 Dywizja Strzelców – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.

Formowanie i walki

12 Dywizja Strzelców została sformowana w kwietniu 1918 w Woroneżu jako Woroneska Dywizja Piechoty. 22 października została przemianowana na 12 Dywizję Strzelców. W składzie 8 Armii walczyła nad Donem i na Kubaniu. W lutym 1920 została włączona do 9 Armii, a w kwietniu został włączona w skład Frontu Zachodniego. W składzie 15 Armii podczas pierwszej ofensywy Tuchaczewskiego poniosła ogromne straty, sięgające 80% stanów osobowych. Wycofana na tyły i uzupełniona, została w lipcu 1920 przydzielona do 4 Armii i podczas drugiej ofensywy Tuchaczewskiego dotarła pod Brodnicę, gdzie została pokonana przez Grupę płk. Aleksandrowicza. 1 sierpnia 1920 dywizja liczyła w stanie bojowym 5534 żołnierzy z tego piechoty 4531. Na uzbrojeniu posiadała 81 ciężkich karabinów maszynowych i 26 dział^[1].

Jej resztki zostały internowane w Prusach Wschodnich. Odtworzona w listopadzie 1920 brała udział w walkach z oddziałami atamana Petlury na Ukrainie^[2].

Struktura organizacyjna

Skład na dzień 1 sierpnia 1920^[3]:

• dowództwo dywizji
• 34 Brygada Strzelców
  • 100 pułk strzelców
  • 101 pułk strzelców
  • 102 pułk strzelców
  • dywizjon artylerii
• 35 Brygada Strzelców
  • 103 pułk strzelców
  • 104 pułk strzelców
  • 105 pułk strzelców
  • dywizjon artylerii
• 36 Brygada Strzelców
  • 106 pułk strzelców
  • 107 pułk strzelców
  • 108 pułk strzelców
  • dywizjon artylerii

W tym dniu dywizja posiadała 4500 „bagnetów”, 68 karabinów maszynowych, 24 3-calowe armaty dywizyjne wz. 1902 i 4 inne działa^[3].

Dowódcy dywizji

• A.G. Riewa (III 1920 – II 1921)

Przypisy

Bibliografia

• Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
• Józef Moszczeński: Rosyjski plan bitwy nad Wisłą w 1920. W: Izabela Borańska-Chmielewska (projekt): Polskie zwycięstwo dla wolności Europy; księga pamiątkowa arma virumque cano; 100-lecie bitwy warszawskiej 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy; Centralna Biblioteka Wojskowa, 2020. ISBN 978-83-955800-5-5.
• Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
• Władysław Sikorski: Nad Wisłą i Wkrą. Studium do polsko-rosyjskiej wojny 1920 roku (reprint). Warszawa: Wydawnictwo 2 Kolory Sp.z o.o., 2015. ISBN 978-83-64649-16-5.